بازیافت باتری‌های لیتیوم یونی برای خودروهای الکتریکی و لوازم الکترونیکی مصرفی، با توجه به عرضه جهانی فلزات گران‌قیمت مانند لیتیوم، نیکل و کبالت، یک اولویت فوری است، اما یک جنبه منفی دارد: تکنیک‌های فعلی مانند سوزاندن کنترل‌شده می‌تواند مواد شیمیایی سمی را در محیط آزاد کند.
دانشمندان در آزمایشگاه ملی لاورنس برکلی ماده جدیدی یافته‌اند که به سلول‌های لیتیوم یونی قدیمی اجازه می‌دهد فقط با آب بازیافت شوند و به زودی می‌تواند بازیافت باتری را ارزان‌تر و ایمن‌تر کند.
سلول‌های باتری از بایندرهای پلیمری برای نگه داشتن کاتد با بار مثبت و آند با بار منفی در کنار هم استفاده می‌کنند. ماده تولید شده در آزمایشگاه لاورنس یک چسب دارای قابلیت پخش سریع است که از دو پلیمر در دسترس ساخته شده است. این چسب وقتی در آب قلیایی حاوی هیدروکسید سدیم قرار می‌گیرد، حل می‌شود. به گفته محققان، فلزات باتری می‌توانند از محلول خارج شده و در هوا خشک شوند و هیچ ترشح سموم و سوزشی وجود ندارد.
این تحقیق در حال حاضر توسط گروه تکنولوژی‌های OnTo، یک استارتاپ بازیافت در شهر بِند، اورگان، به سمت آزمایش تجاری سازی حرکت می‌کند. گائو لیو، دانشمند ارشد آزمایشگاه برکلی گفت: اگر همه چیز خوب پیش برود، اتصال دهنده جدید می‌تواند در عرض دو تا پنج سال آینده در باتری‌های لیتیوم یونی استفاده شود.
لیو گفت: اگر به میزان تولید لیتیوم در دهه آینده نگاه کنید، خواهید دید که این میزان سالانه 30 درصد رشد می‌کند. بنابراین، تعداد باتری‌هایی که باید طی ده سال بازیافت کنیم، تجارت رو به رشدی خواهد بود.
در حالی که باتری‌های لیتیوم یونی برای از بین بردن دود اگزوز و انتشار گاز گلخانه‌ای عالی هستند، ولی وقتی می‌سوزند آلودگی ایجاد می‌کنند. برای مثال، اگر یک بسته باتری تسلا آتش بگیرد، طیفی از سموم و مواد مضر را آزاد می‌کند که با طیفی از مشکلات سلامتی انسان مرتبط است.
قابل ذکر است که بایندر آزمایشگاه لاورنس برکلی حاوی مواد شیمیایی مضر نیست.
به گفته لاورنس برکلی، این بایندر حدود یک دهم قیمت دو نمونه از رایج‌ترین بایندرهای تجاری قیمت دارد.
برای مشاهده متن اصلی خبر روی اینجا کلیک کنید.
