یک باتری خودشارژ شونده که غده سرطانی را احاطه کرده است، با حذف اکسیژن از درون تومور، آن را نابود می‌کند.
مطالعات جدید دانشمندان چینی اثبات کرده است که قرارگیری یک باتری در اطراف تومور سرطان سینه در موش‌های آزمایشگاهی، 90 درصد از حجم تومور‌ها را کاهش می‌دهد. در مرکز غده‌های سرطانی، به دلیل سرعت بالای تکثیر سلول‌ها، عروق خونی گسترش محدودی دارند و این بافت‌ها با کمبود اکسیژن روبرو هستند.
به دلیل سطح پایین اکسیژن در مرکز غدد سرطانی، سلول‌های ایمنی بدن قادر به حیات طولانی مدت در این بخش‌ها نیستند. همچنین به علت جریان کم خون، امکان پرتودرمانی و یا شیمی‌درمانی مؤثر در این نواحی وجود ندارد. برخی مواد ویژه‌ی دارویی نیز توسعه یافته‌اند که در نواحی با سطح اکسیژن پایین فعال می‌شوند (Hypoxy-activated prodrugs). اما این مواد نیز تا بحال به موفقیت قابل توجهی نرسیده‌اند.
محققان زیست‌فناوری دانشگاه Fudan در شانگ‌های چین، باتری کوچک و انعطاف پذیری را در اطراف یک تومور سرطانی نصب کرده‌اند. این باتری از الکترود فلز روی بهره می‌برد و با مصرف اکسیژن موجود در محیط، جفت‌های اکسیژن فعال را آزاد می‌کند که قادر به تخریب DNA سلول‌های سرطانی است. با جذب اکسیژن قابل مصرف از درون تومور و آزادسازی اکسیژن فعال، این باتری توانسته است که غده‌ی سرطانی را ظرف دو هفته به 26 درصد اندازه‌ی آن برساند.
استفاده از داروهای hypoxy-activated، منجر به جذب اکسیژن از بافت سرطانی به سمت باتری می‌گردد و نتایج آزمایشگاهی نشان از کاهش 90 درصدی اندازه‌ی تومور در اثر ترکیب استفاده از دو روش یاد شده را دارد.
محققین اذعان کرده‌اند که علیرغم این موفقیت، باید توجه کرد که این نتایج صرفا مربوط به نوع خاصی از سرطان در موش آزمایشگاهی است و نیاز به انجام تحقیقات گسترده بر انواع دیگر سرطان و البته بررسی اثر آن در موارد انسانی است. آن‌ها هم‌اکنون در حال امکان‌سنجی ساخت باتری‌های منعطف و بزرگ‌تر که برای در بر گرفتن تومور‌های سرطانی انسانی مناسب باشند هستند.
برای مشاهده متن اصلی خبر روی اینجا کلیک کنید.
