باتری الماسی معرفی شده توسط محققان دانشگاه بریستول و سازمان اتمی بریتانیا، می‌تواند تجهیزات الکترونیکی را برای هزاران سال تأمین انرژی کند.
این باتری توسط الماسی که ایزوتوپ رادیواکتیو کربن به نام کربن-14 را احاطه کرده، تأمین انرژی می‌شود. باتری الماسی قادر خواهد بود مدت زمانی بسیار بیشتر از باتری‌های موجود در بازار انرژی فراهم کند، که امکان استفاده از آن در دستگاه‌های پزشکی و حتی محیط‌های دشواری مانند فضای خارج از جو را فراهم می‌کند.
باتری‌های الماسی راهی ایمن و پایدار برای تأمین مداوم انرژی وسایل کوچک در حد میکرووات ارائه می‌دهند. ایزوتوپ‌ها گونه‌هایی از یک عنصر شیمیایی هستند که تعداد پروتون‌های برابر دارند اما تعداد نوترون‌هایشان در هسته متفاوت است. برخی از ایزوتوپ‌ها پایدار هستند، در حالی که برخی دیگر رادیواکتیو بوده و با گذشت زمان فروپاشی می‌کنند و تشعشع آزاد می‌کنند. کربن-14 یک ایزوتوپ رادیواکتیو کربن است، به این معنی که از طریق فروپاشی، الکترون‌های نوع بتا را آزاد می‌کند.
کربن-14 از آن جهت به عنوان ماده تامین کننده‌ی انرژی انتخاب شده است که تابش برد کوتاهی را منتشر می‌کند که به سرعت توسط هر ماده جامدی جذب می‌شود.
پرتوزا بودن این ایزوتوپ، آن را برای بلعیدن یا تماس با پوست خطرناک می‌سازد. اما هنگامی که در پوششی از الماس نگه داشته شود، هیچ تابش برد کوتاهی نمی‌تواند از محیط باتری خارج شود. باتری الماسی با تبدیل این فروپاشی رادیواکتیو به برق از طریق فرایندی به نام اثر بتاولتائیک کار می‌کند و مشابه روشی است که در پنل‌های خورشیدی برای تبدیل نور به الکتریسیته استفاده می‌شود. کربن-14 نیمه‌عمری حدود ۵۷۳۰ سال دارد. به این معنی که باتری الماسی به طور نظری می‌تواند هزاران سال دوام بیاورد. هرچند که با گذشت زمان خروجی آن کاهش می‌یابد. ساختار الماس همچنین تشعشعات ناشی از فروپاشی را در خود نگه می‌دارد و ایمنی انسان و محیط زیست را تضمین می‌کند.
امید است که این باتری‌ها در دستگاه‌های پزشکی که نیاز به انرژی طولانی‌مدت بدون شارژ یا تعویض دارند، مانند ایمپلنت‌های چشمی، سمعک‌ها و ضربان‌سازها، و همچنین در فضاپیماها، ماهواره‌ها یا حسگرهای دوردست که نگهداری آن‌ها دشوار است، استفاده شوند.
برای ارجاع به منبع، کلیک نمایید.
