یکی از روشهای دستیابی به انرژی تجدیدپذیر، استفاده از روش زمینگرمایی است. آب پس از انتقال به عمق زمین و جذب گرمای تولید شده در زمین، به سطح زمین انتقال داده میشود و به کمک آن الکتریسیته تولید میشود. آب به کار رفته در این چرخه، مقادیر قابل توجهی لیتیوم به همراه عناصر قلیایی و قلیایی خاکی نظیر منیزیم، سدیم، کلسیم و همچنین آهن را حمل میکند که استخراج لیتیوم از آن میتواند به تامین مواد اولیهی باتری کمک کند. در اکثر نیروگاههای زمینگرمایی، آب گرم، پس از به حرکت درآوردن توربینها، دوباره به درون زمین پمپ میشود. اغلب از آب دریا در فرآیند زمینگرمایی استفاده میشود که خود منشا اصلی وجود یون لیتیوم است. لذا در نیروگاههای زمینگرمایی میتوان علاوه بر تولید الکتریسیته، لیتیوم باتری را تولید کرد. آب خارج شده از زمین دمای نزدیک به نقطهی جوش دارد. بعلاوه، به شدت نمکی است. بگونهای که تا 25 درصد وزنی شامل یونهای فلزی است که موجب خوردگی تجهیزات و همچنین اختلال در فرآیند تصفیه میگردد.
وزارت انرژی آمریکا، 12 میلیون دلار سرمایه را برای حمایت از پروژههای استخراج و فرآوری لیتیوم از شورآبههای موجود در نیروگاههای زمینگرمایی در نظر گرفته است تا با تنوع بخشی به زنجیره تامین لیتیوم، بتواند پذیرش 50 درصدی خودروهای برقی در جامعه را تا سال 2030 محقق کند.
فرصتهای حمایتی وزارت انرژی بر دو زمینه متمرکز هستند:
1- امکانیابی تولید هیدروکسید لیتیوم از شورآبههای زمینگرمایی: این زمینه به توسعهی روش های مقرون به صرفه برای استخراج لیتیوم مناسب برای باتری در سطح نیمه صنعتی میپردازد.
2- تحقیق و توسعه برای استخراج مستقیم لیتیوم از شورآبههای زمینگرمایی: این بخش از حمایت، متمرکز است بر فناوریهای نوین برای استخراج مستقیم لیتیوم به منظور افزایش بازدهی و کاهش تولید پسماندها و همچنین کاهش هزینهی تولید.
در این پژوهشها، نیاز است تا محصولات میانی مانند لیتیوم کربنات که باعث طولانی شدن روند تولید میشوند نیز حذف شوند. مقیاس هدف برای تولید، یک دهم تولید یک کارخانهی صنعتی و استفاده از شورآبهای است که مستقیما از منابع بدست آمده است و نه نمونههای کنترل شدهی آزمایشگاهی. کاهش اثرات استخراج بر نیروی انسانی و محیط زیست و امکان تطابق با تاسیسات صنعتی موجود و استفاده از زنجیره تامینی که از پیش گسترش یافته است.
برای مشاهده متن اصلی خبر روی اینجا کلیک کنید.